I wasn't Finished

O'nu kısacık bir süre için bile olsa bulmayı ve varlığınızı temelinden sarsışını seyreylemeyi mi tercih ederdiniz yoksa böyle bir kaybı yaşamamak için hayatın O'nunla nasıl bir hal alacağını hiç bilmemeyi mi? Untamed Heart'ın sorusuna cevap vermek güç. Hancock'un Mary'si, I didn't think you'd miss what you didn't remember diyordu. Acaba insan bilmediği şeyleri özlemez mi? Yoksa neye olduğunu bilmeden özlem çektiği de olur mu insanın? Aslında yok dediğimiz varla müstakil olduğuna göre, önceden var olanın ortadan kalkışıdır yok. Varlığı tatmamış olan yoklara hiç diyoruz. İnsan hiç'i özler mi?



Untamed Heart adından tam da belli olduğu ama benim izlemeden hiç de anlayamadığım gibi, insan içine karışamamışlığın hikayesi aslında. Arayıştan değil, artık aramayıştan bahsediyor çokça... Kendi hallerinde ve oldukları kadar olmayı kabul eden iki insanın birbirlerine, razı olduklarından fazlası olabileceklerini öğrettikleri bir güzel hikaye...


Adam'ın alışık olmadığımız bir öyküsü ve alışık olmadığımız bir davranış biçimi var. Fark ettiğiniz anda ya arkanıza bakmadan kaçmanıza ya da dizlerinizin üzerine yığılmanıza sebep olacak ayrıntılar biriktiriyor. Caroline'ın uydusuymuş gibi bakıyor, yaşıyor, düşünüyor. Yörüngesini anakarayı rahatsız etmeyecek bir mesafede çizen ve tavafını aksatmadan sürdüren bir uydu gibi...

Adam: I follow you home...
Caroline: You follow me home?
Adam: I wasn't finished.
Caroline: Finish.
Adam: I follow you home to make sure you're... safe.
Caroline: Well I never see you.
Adam: I stay pretty far behind. I'm sorry...
Caroline: Well, I mean, don't be sorry. I just...
Adam: I wasn't finished.
Caroline: Finish.
Adam: I am sorry I was late that night.

Caroline, yok yorgunu... Aramaktan ve bulamamaktan, istediği gibi olmadığını bildiği halde bulduğu kadarını dahi elinde tutamamaktan yorgun.

Caroline: My dad, first guy to walk out of my life, definetly not the last. Funny things, you and me. You always stayin' away from love, me always chasin' after it.

Adam, Caroline'ın bilmediği bir dünya...

Adam: Do you like music, Caroline?
Caroline: Hı-Hımm....that's the first time I heard you say my name. It sounded... nice.
Adam: Would you like to listen to my records Caroline? ...Caroline.

Caroline, Adam'ın dokunulmamaşlığında bir usul soluk...

Caroline: I am going to fall in love with you. You don't have to love me back. I am going to give you my heart.

Filmden bana kalsın istediklerim;

Caroline: You love with your mind and soul, not your heart.
Adam: [Touching his chest] Then how come I hurt here when you're not with me?

Adam: I wonder if you think about me.
Caroline: Of course I think about you!
Adam: I wasn't finished!
Caroline: Finish.
Adam: I wonder if you think about me half as much as I think about you.

Caroline: I have fallen...
Adam: Are you hurt?
Caroline: I wasn't finished.
Adam: Finish.
Caroline: I have fallen so in love with you, so much more than I said I would.

Caroline: He was like an angel, you know? I never knew life could be like that. He was the one thing I followed through in my life, the one thing I didn't give up on. I was good at loving him.

Kendimi mamisaphe'nin şefkatli sinema bilgisine teslim ettiğim filmdir bu ayrıca. '2000 öncesi filmleri almayalım listemize' bıdıbıdısıyla devam ederken ben, çaktırmadan öyle bir kroşe indirmiştir ki, elleri dert görmesin, ne zaman 2000 öncesi filmleri de listemize almasını kabul ettim, ne zaman 'yok mîrim, eski filmlerdeki tat kalmadı' der oldum, ne zaman listemizin o 'tat'lı filmlerden yeterince nasibi almamışlığından yakınmaya başladım, bilemiyorum. Şunu söyleyebilirim; çok çabuk oldu, hiç acımadı.

Filmin ortalarında bir yerdeyken aramızda tam olarak şöyle bir diyalog geçti.

mesaj; vyaka --> mamisaphe
"Bundan sonra önerdiğin tüm filmleri sorgusuz sualsiz izleyeceğime and içiyorum, milattan önce çekilmiş olsalar bile umrumda değil."

telefon; mamisaphe --> vyaka
"hih hihi hihihii"

Son olarak, Caroline'dan hepimize gelsin;

Don't let people stand in your way. They're just people. Like you and me!

8/10